sylpazero

Nieskończenie wazniejsze od tego,co kto mówi ,kto co mówi , i jak kto co mówi - jest to, co ty w tym słyszysz. Jezeli

słuchasz najmilszy słuchaczu.

  Słuchać znaczy być uszami .Tylko i az uszami .To znaczy być naczyniem.Oczywiście pustym.Gdyz tylko do pustego

naczynia da się nalać.Jezeli słuchając , nie jesteś tylko i az uszami , lecz czymś "więcej" myśleniem, interpretowaniem

,spekulowaniem , kombinowaniem , potakiwaniem , zaprzeczaniem podstawianiem swoich wyobrazeń  pod słowa

mówiącego i temu podobne- znaczy , ze piękne wazony twoich uszu są nabite po brzegi, znaczy , ze nie da się do nich

nalać , znaczy , ze słuchasz tego , co juz kiedyś słyszałeś , znaczy : wcale nie

słuchasz.kolego,przyjacielu ,przyjaciólko???

Pozdrawiam wszystkich serdecznie .Duza buźka :):):)REnaTa

Nieskończenie wazniejsze od tego,co kto mówi ,kto co mówi , i jak kto co mówi - jest to, co ty w tym słyszysz. Jezeli

słuchasz najmilszy słuchaczu.

  Słuchać znaczy być uszami .Tylko i az uszami .To znaczy być naczyniem.Oczywiście pustym.Gdyz tylko do pustego

naczynia da się nalać.Jezeli słuchając , nie jesteś tylko i az uszami , lecz czymś "więcej" myśleniem, interpretowaniem

,spekulowaniem , kombinowaniem , potakiwaniem , zaprzeczaniem podstawianiem swoich wyobrazeń  pod słowa

mówiącego i temu podobne- znaczy , ze piękne wazony twoich uszu są nabite po brzegi, znaczy , ze nie da się do nich

nalać , znaczy , ze słuchasz tego , co juz kiedyś słyszałeś , znaczy : wcale nie

słuchasz.kolego,przyjacielu ,przyjaciólko???

Pozdrawiam wszystkich serdecznie .Duza buźka :):):)REnaTa

Usiądź przy mnie blisko miła

Spójrz mi w oczy az do głębi

By w twych oczach się odbiła

Zamieć co się we mnie kłębi

Ten złocisty wdzięk jesieni

Twoich włosów przędza lniana

Przyszły nagle jak zbawienie

Dla nicponia i cygana

Zostawiłem moje strony

Gdzie śpią lasy, kwitną krzaki

Miejską sławą usidlony

Chciałem pędzić dni hulaki

Chciałem w sercu swym zagłuszyć

Szmery sadu, wiatr nad stepem,

Gdzie przy wtórze bzykań muszych

Wyrastałem na poetę

A tam teraz takze jesień,

Klony zaglądają w okna

Sęki łap nurzaja w strzesze -

Chcą znajomycvh starych spotkać

Nie ma ich juz między swemi,

Tylko miesiac przy jaworach

Znaczy piędź cmentarnej ziemi

Gdzie i nam niedługo pora

Gdzie i nam po snach i trwogach

Przyjdzie spocząć u pni krzywych

Kazda ryta wichrem droga

Tylko radość leje w zywych

Usiądź przy mnie blisko miła

Spójrz mi w oczy az do głębi

By w twyvh oczach się odbiła

Zamieć co się we mnie kłębi

Pozdrawiam wszystkich :D

Człowiek to brzmi dumnie powiedziałby ktoś ale powiedziała co wiedziała , ale tak naprawdę to my sami wpływamy na to

czy jesteśmy ludźmi godnymi zaufania , szacunku i wogóle tych najwazniejszych wartości które nas wyrózniają spośród innych zyjąc na tej ziemi. Dlaczego właśnie ten temat bo tak sobie myślę ze ludzie bliscy, bardzo bliscy, przyjaciele ,znajomi

najbardziej zaczynają nas zauwazać , myśleć o nas wtedy kiedy zaczyna się z nami lub nimi coś złego dziać np.

ciągle jesteśmy zabiegani, zapracowani na nic nie starcza nam czasu , odczuwamy zmęcznie , nie chce nam się spotykać

posłuchać co mamy do powiedzenia , sądzimy ze  jesteśmy wieczni .Na ogół nie zastasnawiamy się nad tym  ,ze kiedyś

umrzemy.Pędzimy odkładając na później masę waznych spraw. Wprawdzie obiecujemy sobie , ze będziemy więcej czasu

spędzać z rodziną , ze będziemy lepsi , ze zwolnimy ale uwazamy , ze mamy na to jeszcze mnóstwo czasu.

I nagle w obliczu diagnozy choroby zagrazającej zyciu uświadamiamy sobie , ze przeciez nie wszystko , co uznaliśmy za

wazne zdązymy zrobić. Analizujemy czy to , o co tak bardzo zabiegaliśmy do tej pory , jest dla nas rzeczywiście tak istotne.

Zastanwiamy się jeszcze  po co właściwie zyjemy i jak najlepiej przezyć czas, który nam został.

Bo tak bywa ze niektórzy mają ten czas ale inni nie i co wtedy, jaki wniosek?

Myslę ze odpowiedzieć powinniśmy sobie sami co dla nas najistotniejsze ,najwazniejsze i jak dobrze przezyć zycie które jest

cudem. Dostaliśmy najwazniejsze dary: oczy aby widziały, nos -zeby czuć, uszy - zeby słyszały, usta zeby mówiły

same piękne słowa, bo na złe szkoda czasu, oraz serce aby czuć ,kochać /bywa coś gorszego/oby jak najmniej. 

Temat rzeka .Nie będę zanudzać. Serdecznie pozdrawiam Renia

Są watki splatane głęboko.Kiedy próbujesz rozplatać,czujesz,iz musiałbyś wyrwać wraz z nimi siebie

Więc tylko popatrz ,zrozumiej - zbyt uporczywie nie wglądaj,by nie wchłonęła Cię przepaść

/ nie jest przepaść bytu, ale tylko przepaść myślenia/

Byt nie wchłania , on rośnie , powoli zamienia się w szept:

to myśl nabrzmiała istnieniem - to ty to wszechświat , to Bóg

W przeciwnym kierunku - czujesz- jak wszystko czepia się nóg

i byt się sprowadza do punktu, a myśl wysycha jak step.

Więc pracuj po prostu i ufaj. A w siebie wchodź na tyle,

by wiedzieć o swej pysze /to juz pokora/

I raczej pilnuj woli. Uczuć gwałtownych wylew

czasami tylko się zdarza i nie ogarnia Boga.

Pozdrawiam Renia