Tuż za Długą Groblą
na Wielkim Akwenie
mieszkał duży Ropuch
piękny jak marzenie.
Szczytne miano nosił
pierwszy jezior amant
ciągle nie strudzony
serc niewieścich łamacz.
Stale zapisywał
wciąż nowe adresy
na miłosnym polu
odnosił sukcesy.
W poniedziałek rano
mały zrobił wypad
na świeży towarek
chciwym okiem łypał.
We wtorek wypocząć
z rana mu się chciało
wymoczyć co bardzo
po nocy bolało.
Szczupak co w zaroślach
czyhał resztki trawiąc
zobaczył z daleka
pływający kawior.
Zawstydzony Ropuch
w gąszcz sitowi zmyka
uśmiechnięty szczupak
zdobycz swą przełyka.
Po całych jeziorach
świeża wieść gruchnęła
król stracił królestwo
gdyż nie ma już berła.
Jeśli czujesz w sobie
miłosne ciągoty
nawet niosąc ulgę
zważaj na klejnoty.
IDOL
