Jeszcze okrzyków echa
krążą gdy był witany,
a już noc się kładzie cieniem
w ogrodzie Getsemani.
Przychodzi do Ogrójca
w cichości rozmodlony,
wypełnić wolę Ojca
wizją męki strwożony.
Gniewem niesiony dzięki
fałszywemu świadectwu,
tłum jak żywioł naciera
zdrada wisi w powietrzu.
Dobroć i miłość zduszona
fałsz okrywa całunem,
Judasz na Mistrzu kładzie
fałszywy pocałunek.
Niczym zbójowi tłuszcza
sznur na szyję zaplata,
depcząc świętość wiodą
przed oblicze Piłata.
Człowiekowi wystarczy
ulec presji okrzyków
by niewinność skazać
za trzydzieści srebrników.
IDOL
